Fjölgum helgidögunum í þrjá!

Helgar hjá mér eru oftast jafn viðburðarríkar og virkir dagar eru innihaldslitlir hérna í Argentínunni. Það er ekkert svakalega langt síðan ég bloggaði seinast vil ég meina, en ástæðan fyrir því að ég blogga núna er smávegis til þess að hlífa ykkur fyrir bunu frá morðlöngu og þ.a.l. drepleiðinlegu bloggi sem ég myndi þá gera ef ég myndi fresta því að skrifa og draga þetta á langinn.

Ég er nefnilega hættur að vera jafn sniðugur og ég var fyrsta mánuðinn að skrifa í dagbók dagsdaglega. En það er í lagi með þetta þrusuminni sem ég nú hef! (lesist að sjálfsögðu í kaldhæðni)

Til að byrja bloggið á skuggahliðunum hef ég þær fréttir að færa að nú hef ég verið hér í heila 3 mánuði. Sem hafa liðið líkt og 3 vikur. En samt ekki. Þetta er bæði fljótt og lengi að líða í bland. Já, það meikar alveg sense. Á erfiðu tímunum líður tíminn alveg fáránlega hægt, sem eru t.d. þegar ég þarf að vakna á morgnanna (eða um hánótt að mínu mati) klukkan sex og klæði mig í djöfullegu sparifötin sem ég þarf að klæðast í skólanum. Byrja svo daginn á hálftíma bænastund og fánasöngli við anddyri skólans. Eftir það sit ég svo í skólastofunni - fæ krít, tennisbolta eða jafnvel stól í grímuna ef bekkjarbræður mínir hafa ekki tekið inn rítalínin sín þann morguninn. Annað dæmi er þegar ég sit heima, læt mér leiðast og hugsa um að stökkva í næstu rútu í nágrenninu og fara í óvissuferð hringinn í kringum Argentínu (Argentína er btw áttunda stærsta land í heimi) með forvitnina og ævintýraþorstann í fyrsta farteski. En mega það að sjálfsögðu ekki.
Eins mikla sjálfstæðishvöt og ég nú hef (ásamt flest öllum öðrum Íslendingum) kroppar það alveg heldur betur í þolinmæðina þegar mér er bannað að gera hitt og þetta vegna þess að það er "tan peligroso" eða "of hættulegt". En auðvitað er það bara vegna þess að ég þekki það ekki að vera rændur öllu, laminn í klessu eða jafnvel skotinn þegar ég labba um sakleysislegu Reykjavíkina mína. Í Argentínu er ég super ljóshærður, með blá augu og útlendingur og þar af leiðandi hlægilega létt að ræna mér og taka mig í þrældóm. (pabbi, ekki panikka.. það gerist ekkert!)

Ég hef t.d. mjög íslenskt hjarta þegar kemur að því að leggja hluti frá sér á glámbekk fyrir framan öll augu. Ég hendi frá mér öllu sem ég get þegar ég hef tækifæri til þess og er því frekar undrandi á því að hafa ekki orðið fyrir neinu hérna (Ég hef reyndar ekki gleymt þér heyrnartólsþjófur í Naschel! Þú mátt ennþá skemmta þér í helvíti!) eins kærulaus og ég er (hæ mamma, þú þekkir þetta!)

Ég tel það samt alls ekki slæmt að vera bæði super kærulaus og með minni á við býflugu. Og ég skal segja ykkur af hverju:

Alla mína grunnskólagöngu hef ég ábyggilega átt hátt í hundruði vettlingapara, hanska, sundskýlna, handklæðna, húfna og fleira í óskilum. Öll þessi föt hafa því farið beinustu leið í Rauða Krossinn og aðrar mannúðarhreyfingar (mínus öll þau föt sem mamma plokkaði upp af óskilamunaborðinu á foreldraviðtaladögum). Svo að mér, reyndar frekar ómeðvitað, hef heldur betur styrkt góðgerðarsamtök frá því á barnsaldri. (...you're welcome!)

Nú, aftur að aðalatriðunum. Svo ég komi nú að því sem þetta blogg er nú ætlað til, að þá fór ég til Mendoza með fjölskyldunni (helgina 4.-5. nóv). Mendoza er fjórða stærsta borg Argentínu og með mikinn fólksfjölda. Þar fékk ég ágætis útrás fyrir borgarbarninu sem býr inn í mér. Ég labbaði um bæinn og þar speglaðist í augunum mínum McDonalds og Subway merkin ásamt öllum helstu fatamerkjunum. Loksins eitthvað fyrir mig!
Ég ákvað samt að fá mér ekki burger, því ég er að reyna að koma í veg fyrir það að þurfa þrjú flugsæti í First Class farrými þegar ég sný aftur til Íslands. Í staðinn hugsaði ég bara um tvöfalda BigMac-inn með fljótandi majóneshrúgu, eins og ég fékk mér í Atlanta fyrir þremur mánuðum síðan. Ekki það að mér finnist McDonalds ostborgari einhvað sérstakur.

Í Mendoza fór ég einnig í Zoologico eða dýragarð sem innihélt öll þessi helstu suðrænu stóru dýr, fíla, flóðhesta, ísbirni, gíraffa, tígrisdýr, pardusa, górillur, skógarbirni, sebrahesta, apa, svo eitthvað sé nefnt. Það var alveg nett. Ég gerðist að sjálfsögðu svo djarfur að taka allt upp á myndband og tala inn á þau þar að auki, eins sérstakt og það má hljóma.

Um kvöldið sátumst við svo fyrir utan einn veitingastað á miðri göngugötunni og drukkum ávaxtamjólkurdrykk með klökum - hættulega gott!
Þar hlustaði ég á Ástrala tala saman á sinni "bloody hell" ensku og naut þess frekar vel, enda getur orðið ansi þreytandi að hlusta á þessa spænsku, daginn út og daginn inn. Þótt hún sé nú komin ágætlega á leið. Ég get alveg vel orðið skilið allt og talað ágætlega, en oft með þó nokkur mistök í hverri setningu. Stundum líður mér eins og kínverskum nýbúa að reyna að tjá sig á íslensku. Þetta er samt ekki ennþá svo slæmt.. vonandi!

Nú, svo helgina eftir Mendoza fór ég í afmæli til besta vinar míns hérna á laugardaginn og Guð einn fær ekki einu sinni að vita hvað gerðist þar. Það toppaði allar djammsögurnar mínar á Íslandi og hér í Argentínu til samans.

(innskot: Ég skrifaði þetta blogg í kennslustund á blað með nýja fína pennanum mínum, skrepp frá í smá stund, kem aftur og penninn farinn. Takk fyrir þetta bekkjarbróðir! Ég skrifa þá bara með þessum rauða, fjandinn hafi það!)

Þessa helgi (18.-20. nóv) fór ég til San Juan og Jachál. Aðallega vegna þess að í Jachál var haldin mjög stór hátíð sem heitir Fiesta de la Tradición. Það var alveg nett hátíð, fullt af einhverju fólki í Folklore drögtum með sombreros að sveifla einhverjum klútum í loftið. Sound-ar smá strange en þetta var alveg töff sko. Þar var líka milljón og einn hestur og "gauchos" sem eru einskonar bóndar í gamladaga. Ég fýla alveg búninginn þeirra í tætlur og ætla að innleiða þetta til Íslands og búa til nýja tískubylgju. Gauchobylgjuna.

En annars segi ég bara allt frábært. Fínt að frétta hérna hinum megin. Ég er kominn með loftkælingu inn í herbergið mitt svo ég andast nú ekki úr uppþornun á meðan ég reyni að festa svefn í þessum hita. Jólastemningin í mér er ekki ennþá komin, þó ótrúlegt sé satt, enda erfitt í 30-40 stiga hitanum hérna.

Næsta helgi er mjög stór helgi hérna í skólanum, þá er Fiesta del Promoción hjá krökkunum sem eru að útskrifast úr colegio og eru að fara upp í university. Allt gott að frétta.
Og já, ég vil að fjölgað verði helgidögunum í þrjá - föstudag, laugardag og sunnudag!



Sendi hlýjar kveðjur til ykkar allra á Íslandi.

Þangað til næst!